Draadalgen in de vijver bestrijden
Er zijn vele benamingen voor draadalgen, een algensoort die in veel vormen voorkomt. Dikwijls raken vijverfilters verstopt met dit wier en ook slingert het zich om vijverplanten, bij voorkeur om zuurstofplanten, zoals Elodea crispa en E. canadensis.
In een vijver die in evenwicht is, komen draadalgen wel voor, maar geven ze nooit problemen. Draadalgen blijven voor veel vijverhouders hinderlijk, zowel voor degenen die ernaar streven om de vijver in evenwicht te krijgen, als voor houders van een koivijver, die geen biologisch evenwicht nastreven.
Aanpak van draadalgen
Draadalgen kunnen zich goed aan allerlei omstandigheden aanpassen, maar komen vooral voor in door de zon beschenen vijvers, rijk aan voedingsstoffen. In vijvers met weinig of geen waterplanten zijn draadalgen vaak een plaag: niet gehinderd door planten die het zonlicht weren of voedingsstoffen gebruiken, kunnen ze zich tegoed doen aan de voedingsstoffen uit het leidingwater en het visvoer.
Hoewel filtering van het vijverwater de hoeveelheid zweefalgen beperkt, helpt het niet tegen draadalgen. Integendeel: door het toegenomen gebruik van filters en UV-straIers is de kans op draadalgen juist vergroot, omdat die toepassingen schoon, voedselrijk water geven, waaruit alle andere algensoorten zijn verwijderd, waardoor er geen competitie meer is voor de draadalg.
Draadalgen komen steeds meer voor naarmate meer vijverhouders UV-stralers gebruiken. Zonder zweefalgen kunnen draadalgen zich tegoed doen aan voedingsstoffen in water
dat, eveneens door het verdwijnen van zweefalgen, tot in de onderste vijverlagen verlicht en verwarmd wordt.
Als draadalgen eenmaal in een vijver groeien, dan verspreiden ze zich snel, en al gauw worden ze een doorn in het oog.
Er zijn talrijke methoden om draadalgen te bestrijden, waarvan de meeste tamelijk effectief zijn, ten minste voor een tijdje. Het blijkt namelijk dat deze algensoort zich weet aan te passen aan bepaalde bestrijdingsvormen. In feite komt het erop neer dat draadalgen zich aanpassen om daarna beter bestand te zijn tegen bepaalde methoden.
Draadalgen uitroeien
Algiciden zijn de makkelijkste en snelste bestrijdingsmethode en variëren van eenvoudige lichtafschermers tot ingewikkelde chemicaliën gericht op de vernietiging van de alg. Wees voorzichtig met algiciden en houd u aan de doseringsvoorschriften. Verwijder zoveel mogelijk draadalgen voor aanvang van de behandeling, en zo snel mogelijk erna. Grote hoeveelheden dode algen in de vijver zijn slecht voor de waterkwaliteit. Controleer het ammoniak- en nitriet-peil regelmatig bij bestrijding van draadalgen.
Gerst of lavendelstro in netjes is een natuurlijke methode om draadalgen in de vijver te bestrijden, maar niet altijd even effectief. Ververs de zakjes regelmatig zodat het materiaal niet wordt afgebroken in de vijver.
Plantaardige filters worden soms in vijvers gebruikt. Planten als waterkers zijn uitstekende nitraatopruimers. Het enige nadeel is dat zij een groot wateroppervlak bedekken, zelfs in een kleine vijver.
Vijveralgenmagneten zijn vooral de laatste jaren erg populair. Ze zijn werkzaam doordat het magnetisch veld calciumcarbonaat in het water afbreekt, waardoor de dunne wanden van draadalgen broos worden. Deze methode dient met intervallen toegepast te worden wil ze effectief zijn. Probeer periodes van twee tot drie weken uit, afgewisseld met een dito periode zonder magneetwerking. Na verloop van tijd lijkt het alsof draadalgen niet meer reageren op deze methode, maar het is waarschijnlijker dat, gezien de vele soorten alg, een nieuwe soort het overneemt als een vorige is vernietigd.
Elektronische eenheden zijn de recentste en, tot nu toe, de succesvolste algenbestrijders. Er zijn twee basisuitvoeringen. De eenvoudige types imiteren de werking van een algenmagneet doordat ze het water een statische magnetische kracht geven en moeten daarom op dezelfde manier als magneten toegepast worden, met intervallen. Effectievere elektronische eenheden hebben een chip die het magnetisch veld voortdurend wijzigt, zodat draadalgen zich moeilijker kunnen aanpassen. De polen van deze eenheden worden om de buizen van het vijverfiltersysteem gewonden en geven steeds wisselende impulsen die calciumionen in het water verzwakken en uit balans brengen, met als gevolg dat de dunne algcelwand stukgaat. Deze apparatuur is niet schadelijk voor andere vijverplanten die een veel stevigere celstructuur hebben.
Alle beschreven bestrijdingsmethoden zullen wisselend succes hebben. Het algenprobleem zal echter van nature beperkt blijven in een vijver met een goede waterhuishouding, vispopulatie en plantenkeuze.